Het Geluk van de Eenzaamheid

Zelden zo'n warrig interview gelezen. Wat wil Connie Palmen nou eigenlijk zeggen?

In het kort. Kluun deugt niet. Cees Nooteboom wel. Maar Palmen wil toch liever geen waardeoordelen uitspreken. De meetlat is volgens haar de mate van bezieling en originaliteit van een roman. En engagement, natuurlijk. Maar ach, ook weer niet echt, want uiteindelijk draait het allemaal om stijl.

"Stijl is iets persoonlijks, je kunt nauwelijks uitleggen waarom iemands stijl je al dan niet aanstaat. Daarom zeg ik ook in mijn boek: alles wat ik hier schrijf is niet voldoende om de waarde van een roman te bepalen.”

MAAR

"Met Het geluk van de eenzaamheid probeer ik criteria aan te reiken om het kaf van het koren te scheiden. Daarmee verzet ik mij tegen de nivellering van hoge en lage cultuur die tegenwoordig in zwang is.”

Hallo-o-o! Ga je doen wat je beoogt, Connie? Of een beetje, maar niet helemaal? Of helemaal niet bij nader inzien? Ik heb het boek al besteld, ik kan niet meer terug. Ik vrees het ergste. Dit wordt een warrige kerst, rond een pan met hete brij.