Vandaag drong het opeens tot me door dat ik hem mis. De vuilnisman. De vuilnisauto in de straat. Het snel je vuilnis checken - kan er nog iets mee? Het op slippers erachter aan rennen. 'Bedankt!' roepen. De vriendelijke hoofdknik. De rij goeiig wachtende vuilniszakken in de straat de avond ervoor. Ik mis het allemaal. Ja, ik ben gewoon opeens nostalgisch over het veranderende gezicht van onze vuilnisverwerking.
Vuilnis is van zijn persoonlijkheid ontdaan. We dumpen onze zakken aan het eind van de straat. Bij smoezelige, onbezielde vuilnisdump-punten. Zonder dat we erbij stil staan wat er daarna mee gebeurt. Wie die bakken leegt. En hoe. Ik heb geen idee.
Maar de vuilnisman komt vast en zeker terug. O, ja. Net zoals de kaartverkoper weer op de tram zit. Zo zal men erachter komen dat wij een vuilnisman nodig hebben. Dat wij burgers er anders een zootje van maken. Een paar ambtenaren zal over een paar jaar het hele fenomeen 'vuilnisman' uitvinden en nieuw leven inblazen. Wacht maar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten