Het weblog is even tot stilstand gekomen, geloof ik.
Hakken in het zand. Schrijfhakken. Stttt.
Weet niet waarover. Wil niet 'zomaar' wat doen.
Goh, wat lastig om geen verhaal te hebben.
Een verhaal hebben is paraat zijn.
Voor als iemand vraagt, hoe is het met je.
Dat je dan een verhaal hebt. Zo is het.
Je kunt mij nu beter niet tegenkomen.
Ja, het gaat best goed hoor, er gaat
veel in me om, haha, maar de logica
ontbreekt, niet iets om over naar huis te
schrijven. Ja, dag, tot gauw.
Ik sta de rommel toe.
Geen lijn in de beeldchaos te ontdekken.
Ik weersta de verleiding om er
maar iets van te maken. Want dat wordt
koortsdroomschrijverij.
Inhoud genoeg, maar de lijn!
Er zit niets anders op dan terug te gaan
naar mijn met-de-hand-geschreven-dagboek.
Waar ik vrijuit mag fluisteren, roepen, bidden.
Krabbelen. Plotloos brabbelen. Verboden dingen schrijven:
lange zinnen, moeilijke woorden, veel uitroeptekens,
onbegrijpelijke alinea's, wartaal.
Durf maar eens nietszeggend te zijn. Sttt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten