Tot nu toe wist ik nooit zeker of zoon M. ook echt balletdanser zou worden. Ik hield er rekening mee dat hij er impulsief en absoluut mee zou ophouden, met al dat gedans. Klaar.
Maar tijdens deze Notenkraker is het anders. Ja, M. is danser. Definitief.
Hij heeft al in veel andere professionele dansproducties gestaan. Ik ben altijd trots op hem geweest, maar hij bleef altijd allereerst mijn M. Eerst zoon.
En dan pas danser.
Nu zie ik dat hij het draagt. Met zijn ijzersterke balletbenen draagt hij verantwoordelijkheid voor zijn rol, voor de voorstelling, voor dit ingeslagen danspad. Zijn pad.
M. doet wat hij moet doen.
En ik daardoor ook.
Helder kind van vijftien jaar.
Zet zijn moeder rustig op haar plek tussen het publiek en danst zelf vederlicht verder.
En verder.
En verder.
Verder.
Verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten