Tussentijd is behoorlijk persoonlijk. Van toon. Qua onderwerpen.
Toch zijn er duidelijke privacy-grenzen die ik bewaak. Zo zal ik nooit foto's van mezelf en mijn naasten publiceren. Ik schrijf regelmatig over mijn gezin, vooral vanuit mijn verbazing over de manier van samenleven waarin ik verzeild ben geraakt. Vrienden, man, kinderen komen zo nu en dan langs, maar het gaat altijd uiteindelijk over mij. Mijn beleving. Mijn verwondering. Mijn vragen.
Ijdeltuiterij? Ja, misschien, maar ik noem het liever authentiek. Net zoals ik mijn cursisten in het Schrijfatelier altijd aanmoedig om te zoeken naar een eigen verhaal, een eigen stem, zo experimenteer ik zelf al zoekend op Tussentijd. Tussentijd is atelierwerk.
Hiermee is Tussentijd eigenlijk uitermate representatief voor het werk in Schrijfatelier. Corporate, genoeg? Ja, voorlopig wel, lijkt me.
p.s.
Hoef ik dan helemaal niets aan Tussentijd te veranderen? Jawel. Mijn profiel was teveel die van een hobbyist. En de definitie van Tussentijd was bij nader inzien een wollig verhaal. Maar dat is inmiddels aangepast. En hopelijk verhelderd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten