A (16) en M (14) hebben vakantie. Ze doen waar ze zin in hebben. Terecht. Verdiend ook. Ze hebben hard gewerkt (nou ja...), maar zijn in ieder geval wel allebei over.
Hoe zal ik het zeggen? De orde is uit het huis. Ontbijtspullen staan de hele dag op tafel. De kamer zit opeens vol met Ollie (veel rust), Abel (veel schouder), Willem (veel grijns), Justus (veel groei), Florian (veel volume), Andreas (veel verandering), Marijn (veel beugel), Olivier (veel been), Erik (veel hasj), Daan (heb ik jou al eerder gezien?), Chanquito (veel lef) en Melle (veelveel haar).
Echt, hoor, het zijn goeie jongens stuk voor stuk, maar waarom van alles zo veel? Veel lawaai, veel beweging, veel natte jassen, vieze sokken? Waarom zo veel, heel veel aftershave? Waarom zoveel krummelige chips, snoep en plakkerige glazen cola? (en bier en sigaretten, soms?) Ze kijken tv, spelen computerspelletjes, luisteren naar muziek en rammen daardoorheen op hun gitaar.
Net als ik vlucht en besluit mijn heil elders in huis te zoeken, gaan ze. Even plotseling als ze gekomen zijn, zijn ze weg. Pfff, in rook opgegaan. Zonder aan mij te melden waarheen. Of hoe laat ze weer terugkomen (en met hoeveel). Ze duiken op waar en wanneer ze willen als duveltjes uit een doosje. Kortom, het is chaos in huis. En de ijskast permanent leeg (want veel honger).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten