
Een paar dagen geleden keek ik naar het journaal. Marga van Praag presenteerde een typisch zomer-item. Daar is Marga van Praag heel goed in. Met haar opgewekte stem. En naieve vragen.
Ze interviewde een ongeruste mevrouw op diens Amsterdamse woonboot. Deze mevrouw had besloten om te verhuizen naar de wal. De gemeente had haar namelijk alarmerende brieven gestuurd over de stijgende waterspiegel.
Marga van Praag onschuldig: ' Maar zo'n boot stijgt dan toch gewoon mee?' De mevrouw mompelde iets terug over kabels en riolering en andere pijpleidingen die dan niet mee zouden stijgen, omdat ze vastzaten. Dat zou een rottig rommeltje geven en daar had ze geen zin in. Nee hoor, voordat het zover was, zat zij hoog en droog op de wal. Haar besluit was gevallen, zei ze en keek daarbij triomfantelijk in de camera.
Vannacht onweerde het. Een lichtflits, een oerknal recht boven ons huis. Toen een heel laagvliegend toestel. En daarna veel, heeeeeeel veeeeeeeeel reeeeeeegen. Marga van Praag verscheen op mijn netvlies en prompt kon ik natuurlijk de slaap niet meer vatten.
Stel je voor dat het de komende tien jaar onafgebroken blijft regenen? Dat water moet toch ergens vandaan komen? En wat te doen als het water aan de oevers van de Amstel staat en er soms overheen sijpelt, maar niet de hele tijd? Als het zogezegd nog wel gaat? Kelder en souterrain dichttimmeren en onbewoonbaar verklaren? Op zolder gaan wonen? Geen elegante hakken meer, maar kaplaarzen?
En wat als het op een gegeven moment echt tot over onze enkels staat? Gaan we dan in ons buitenhuisje wonen, in wat tegen die tijd Ommen-aan-Zee heet? En trouwens, waarom stuurt de gemeente Amsterdam alleen woonbootbewoners een alarmerende brief? Wat staat daar precies in? En waarom krijgen wij huizenbewoners die niet? En waarom vloog dat vliegtuig daarnet zo raar laag boven ons huis?
80% van de Nederlanders maakt zich ongerust over de klimaatverandering. Daar hoorde ik nu bij. Ik lag te woelen in mijn bed en kon de slaap niet meer vatten. Wat me misschien wel werkelijk wakker hield was natuurlijk die vrolijke, opgewekte, quasi-onschuldige, Nederlandse, kleine, vrouwelijke versie van Al Gore. Marga van Praag! Ik wenste haar stilletjes de verdrinkingsdood toe. Maar het haalde niets uit. Zij was slechts de onschuldige boodschapper en die rol speelde ze met verve. Don't blame the messenger.
Ik ben definitief klaarwakker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten