Familieblog?!

Steven ik rechtstreeks af op een familieblog? Het begint er wel op te lijken, he. Steeds weer kom ik op de een of andere manier terecht bij grootouders, ouders, kinderen. Familie: ik schrijf graag over het wonderlijke fenomeen. Het is prachtig en afschuwelijk tegelijk. Het is bevrijdend en beklemmend. Familie vormt je. Tegelijkertijd moet je er wegwezen en als een haas je eigen weg vinden.

Het interesseert me, maar ik zit zelf tenslotte ook midden tussen de generaties. Dus zo vreemd is dat niet. Laat ik het mezelf dan maar toestaan erover te schrijven. Op het gevaar af dat ik word weggezet als de nieuwe Daphne Deckers.

Gisteren bruiloft. Grandioos familiefeest. Waar de vader van de bruidegom veeeeeeels te lang sprak. Waar ik wild danste met mijn zwager, als de vader van de bruid. Sigaretten deelde met mijn studerende nichtjes. Met mijn neven teveel wijn dronk, waardoor ik een onbetrouwbare taxichauffeur werd, zodat oma volkomen terecht liever een echte taxi naar huis nam. Waar ik vol verve de rol van tante Nets kon neerzetten. Waar ik de korte kritische of beter, inschattende blikken van mijn zussen doorstond (zoals alleen vrouwen onderling naar elkaar kunnen kijken) en vervolgens ouderwets lol met ze trapte.

Familie. Wat er ook gebeurt. Halleluja! Amen!