Ik wil het hebben over Sacha de Boer,
cyperse raskat met een rij tepelknoopjes
om u tegen te zeggen, die iedere avond
klokslag acht haar geursporen uitzet
op het industrieterrein.
Zij zegt wat wij moeten zien.
Zij wijst ons de weg en dat doet ze
zo onweerstaanbaar omfloerst dat wij
als domme krolse katertjes achter haar aan
hobbelen langs harige arbeiders op de barricade,
vinnige advocaten aan de toegangspoort,
brandende vlaggen en blauwe rivieren,
ruïnes van kerken, verkoolde kunst,
roestige rommel op het rangeerterrein.
En dan nu het weer. We stoppen.
Onze opwinding is gaan liggen.
Blauwe hemel. Wintertijd.
Geen vuiltje aan de lucht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten