Spiegels

Ik wil het hebben over mezelf
door de ogen van mijn kinderen.
Zij zien een vrouw die aan de
keukentafel zit te schrijven.
Pennen in een groen schriftje.
Een vrouw die verslag doet
van haar leven, waarin
zij een grote rol spelen.
Soms lezen ze mijn blog, dat
laten ze merken, ze zijn geloof ik trots
als ze onderwerp zijn.
Mijn moeder is schrijfster, denken ze dan.
Terwijl ik me steeds afvraag
of ik het wel kan maken om hen in
de schijnwerpers te zetten, of ik daarmee hun
privacy niet aantast, hun ziel, of het onveilig
voelt zo'n vrouw aan de keukentafel
die over je zit te schrijven in dat
eeuwige stomme, groene schriftje.

Ze worden gezien. En daardoor worden
hun ogen helderder. Dieper van kleur.
Dat zie ik ook.