Zo wil ik schrijven. Zoals dit blog volstroomt. Associatief. Grillig. Open. Eigen. Het is een soort kleinkunst-schrijven, hoor ik mezelf denken. Ik ben op Terschelling, en daar denk ik anders dan in Amsterdam. Eh? Kleinkunst-schrijven?
Toneelschrijven: vierde wand, ontwikkeling van personages, plotlijnen, verhaal. Pffff, ik word al moe als ik er aan denk.
Kleinkunstschrijven: een lichte, kleine, grote, verrassende, humoristische, muzikale, serieuze, open, eigen, associatieve, grillige, nooit affe, makkelijke, zwierige woordenstroom.
Zoiets als dit weblog?! Ja. Dit weblog.
Dat mijn schrijven weerspiegelt wie ik ben.
En dat dat voldoende is.
Niet meer en niet minder.
Kleinkunstschrijven? Ik proef het woord, terwijl ik mijn pas inhoud en staar over de zonovergoten scherpe en heldere duinen van Terschelling. Mijn hondje Brom kijkt vragend naar me op. Wat ben ik van plan? Kleinkunstschrijven, Brom.
Mmmm, eens kijken hoe ik er over denk als ik weer op de vaste wal ben. Terug in Amsterdam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten