Het is voorjaar en dan heb ik het. Dit jaar ben ik er vroeg bij. Het is tenslotte nog maar half april. Meestal krijg ik pas oprispingen in mei of juni. Het is geen blues. Het is geen verliefdheid. Het is geen schoonmaakdrang. Al heeft het wel alles met het voorjaar te maken.
Het is dat gevoel dat ik nu eindelijk eens precies moet gaan doen wat ik ECHT ECHT wil. Ik vergeet dat ik een eigen bedrijf heb. Ik vergeet mijn gebrek aan talent voor sommige dingen. Ik denk niet aan tijd of geld of gezin.
Alles kan. Een soort over de kop geslagen levenslust. Ik moet nu toch echt cabaretier worden. Of uitgever. Of dat boekwinkeltje openen. Ik moet een kunstenaarsdiner organiseren. Een nieuw tijdschrift oprichten.
En dat wil ik dan zoooo graag, dat het echt lijkt. Eigenlijk is het een soort manische aanval. Hij vliegt over, hoor, zoals de vogels ieder jaar vanzelf weer naar een ander land trekken. Maar dat kan ik me nooit herinneren. Ieder voorjaar voelt weer nieuw. Ik neem mijn plannen bloedserieus, struin allerlei websites af, en zie een wereld van mogelijkheden. Voor ik het weet, heb ik me ergens aangemeld of een vergunning aangevraagd.
Dit jaar? Het atelier is gehuurd en de inschrijfformulieren voor de kunstacademie liggen klaar. Ik word namelijk beeldend kunstenaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten