Al jaren sleep ik als een marmot boeken naar mijn hol. Zeker eens in de maand geef ik teveel geld uit in de boekwinkel. Of bestel ik impulsief iets lekkers bij bol.com.
Maar ik ben aan het veranderen. Zo herlas ik onlangs Turks Fruit.
Wisten jullie dat Turks Fruit een boek is zonder alinea's? Dat een stuk of zestien hoofdstukken de enige houvast voor de lezer zijn? Dat het op die manier een prachtige verbeelding is van de staat waarin de hoofdpersoon verkeert? Het maakt het tot een boos, warrig, verdrietig boek. (Eigenlijk een toneelmonoloog. Dat lijkt me sowieso een stuk aantrekkelijker dan Turks Fruit, de musical. Brrr.)
Nou ja, dit soort observaties had ik niet, toen ik zestien was en dit boek voor het eerst las. Wie wel? We sprongen van van tiet naar lul naar kont. Een ander soort genieten, zeg maar.
Het grote herlezen is dus begonnen. Weggooien wat de moeite van het herlezen niet waard is, totdat er een klein stapeltje boeken overblijft waarmee ik oud kan worden. Of naar een onbewoond eiland verhuizen, dat kan ook. En daar oud worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten