Gisteren stond het schilderij Vogelvrouw in de nieuwste Happinez. Van Francis Kilian.
Dat ben ik, dacht ik meteen.
En vervolgens dacht ik, dat schilderij moet ik hebben.
Ik heb de kunstenares gemaild, die antwoordde dat het schilderij allang verkocht was. Er kwam onmiddellijk een jengelend kind in mij naar boven, ik voelde me net een kleuter die haar zin niet kreeg. Het was lang geleden dat ik zo had gedreind.
Vervolgens ging ik op zoek naar een oud gedicht, dat ik zo'n tien jaar geleden schreef en dat er voor mijn gevoel perfect bij paste.
Ik ben het niet. Nog niet. Maar ik ben het wel aan het worden, hoop ik.
Zo'n gulle, oude olijfboom.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten