De behoefte om over mijn gebroken pols te schrijven is geheel verdwenen.
Het was me kennelijk toch echt te doen om het bot.
Dat skelet.
Het geraamte.
Dat mysterieuze beenderstelsel dat ons overeind houdt.
Dat kapot kan. En ook weer geneest.
Tja, nu rest een revalidatieproces van een gezwollen, stijve, pijnlijke pols. Spieren. Pezen. Bindweefsel.
Pfff, totaal niet interessant! Zeker niet iets om verslag van te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten