Ze is in de stad, en ik heb haar nog niet eens gezien. Terwijl ik zo van haar hou!
Dat weet ze ook, en daarom blijft ze geduldig hangen. Ze vindt het helemaal niet moeilijk om te wachten. Daar is zelfs heel goed in. Ze doet eigenlijk niet anders. Wij weten haar te vinden. En anders niet. Dat weegt ze niet eens af. Het interesseert haar gewoonweg niet.
Tot juni is ze in Amsterdam, daarna gaat ze terug naar Washington, maar ik moet nu niet denken dat ik alle tijd heb, nee, ik bezoek haar deze week. Dat ben ik verplicht.
Aan mezelf.
En aan haar.
Meisje, meisje, ik kom eraan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten