En toen kwam de ultieme beloning. Terwijl wij als een stelletje onwennige toeristen de berg afglibberden, zagen we hem. Hij trok zich niets van ons aan, hij was thuis. Langzaam werden we stil. Tot we allemaal naar hem staarden. Een beetje ontdaan.
Vos keek eventjes terug vanuit eenzame hoogte, alsof hij ons wilde geruststellen. Maar ook alsof hij ons duidelijk wilde maken dat we bij hem op zijn berg op bezoek waren en niet andersom.
Berggids Delphine had de tegenwoordigheid van geest om haar camera te pakken en op het juiste moment te klikken. Wow!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten