Doorkijkjes

Ik heb dit blog echt voor mezelf. Al bloggend onderzoek ik wat een weblog kan zijn voor mij. Voortdurend vraag ik me af: ben ik niet te klef, te sentimenteel, te persoonlijk? Is mijn schrijfstijl passend bij dit onderwerp? Wat wil ik zeggen? En hoe doe ik dat zorgvuldig? Die vragen zijn nodig om het blog leesbaar en smakelijk te houden. Een doorlopend schrijfonderzoek, dus.

Ik heb dan ook niet de mogelijkheid geopend om op het blog te reageren. Ik wil namelijk liever niet dat lezers op de inhoud reageren. Ik wil niet dat lezers me sterkte wensen, of me vertellen dat ze iets herkennen. Dat wordt me een beetje te klef.

Dan is het extra leuk als een wildvreemde mevrouw de moeite neemt mij onderstaande mail te sturen. Vooral het woord 'doorkijkjes' spreekt me aan. En ook woorden als ' juichend enthousiast', 'stil van ontroering' en 'hartverwarmend' zijn best lekker om te lezen.

Op zoek naar een schrijfcursus heb ik jou ontdekt. Helemaal enthousiast over 'Tussentijd', prachtige, hartverwarmende doorkijkjes. Inmiddels heb ik zelf een kist vol geschreven en verschillende schrijfcursussen gevolgd en nog altijd op zoek naar welke vorm bij mij past, maar ik word van 'Tussentijd' juichend enthousiast en stil van ontroering. Dank je, dank je voor de doorkijkjes.