Fik

Mijn schoonvader is nog steeds dood.

Zijn flat wordt opgeruimd.
Wij nemen mee -

Een fotolijstje van perspex.
Een zelfgemaakte kandelaar van messing.
Een maggi-houdertje.
Een bakbeest van een televisie.
Twee leren stoelen, jaren zeventig.
Een ring. Een hangertje met steentje.
Een doosje dobbelstenen.
Een houten stoel.
De houtbewerkte naaidoos.
Nieuwe bergschoenen.

Het is een allegaartje dat bij hem hoorde en (nog) niet bij ons. Dat blijft er dus van een mens over: een berg losse spulletjes.

Mijn hele huis lijkt verdomme opeens vol te staan met onbezielde dingen. Dingen? Zeg maar gerust rotzooi. Een rommelmarkt is het hier. Ik waad dagelijks door regelrechte troep. Ik heb een (bijna) onbeheersbare drang om mijn levenloze huisraad in zijn geheel op de stoep te zetten. Voordat anderen het doen.

Of... en dit is echt een goed idee, mag ik alsjeblieft straks gecremeerd worden met een extra kist vol (dag-) boeken, computers, t-shirts, sokken, keukengerei, laarzen, dobbelstenen, maggihoudertjes, fotolijstjes?

Dat moet toch kunnen? Een mooie tango van Piazzolla ter begeleiding en hopla, de fik erin!