Gisteren stond er een grote foto in NrcNext. Van een paar afzichtelijke voeten. Het waren de voeten van Sven Kramer, gefotografeerd vlak nadat hij Europees kampioen was geworden. Sven, die schaatst alsof het hem geen enkele moeite kost, onze kampioen die lachend over het ijs danst -- heeft na afloop dus ook menselijke bijna-dode voeten, met afgestorven tenen en een veld van gele blaren.
Dat is bemoedigend. Dat heeft hij er dus voor over. Zulke kapotte voeten en toch blijven lachen en vooral doorschaatsen.
In het Schrijfatelier wordt vaak verzucht: 'Ik wil graag een boek schrijven', of 'O, wat zou het prachtig zijn om mijn boek gepubliceerd te zien.' Ik weet dan nooit zo goed wat ik moet zeggen. Aan de slag! Wat let je? Schrijf dan!?
Nu kan ik gewoon die foto laten zien. De afgekloven voeten van Sven zeggen namelijk alles over:
talent,
ambitie,
toewijding,
afzien,
doorzettingsvermogen
en eventueel (als het meezit maar dat weet je nooit van te voren)
succes.
(En nu de foto nog op internet zien te vinden, zodat ik hem op dit blog kan zetten. Wie helpt?)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten