Beste lezers, lurkers, reagluurders, bezoekers - het wordt tijdelijk wat stiller op dit weblog.
Ik ga voor me uitstaren zonder tekst. Oei.
Probeer de woorden te laten voor wat ze zijn. Moeilijk!
Laat ze langskomen, zonder me eraan te hechten. Ondoenlijk!!
Ik ga luisteren naar kabbelend water.
Of de fluitende kierewiet.
Het ploppen van een kurk.
Het knetteren van het kampvuur.
Het ritselen van de bomen.
Oke - soms misschien heel soms een heel klein, piepklein vakantieberichtje tussendoor in de tussentijd. Een ansichtkaartje. Als teken van leven. Misschien, hoor.
En vanaf eind augustus schrijf ik weer een wekelijkse brief aan mezelf. Tot dan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten