Gisteren begrafenis van Jan Wolkers. Zijn vrouw Karina las de laatste regels van een sonnet van Shakespeare voor.
Sonnet 12, zag ik. Snob die ik ben.
Laat dat nou over tijd gaan.
En over kinderen.
And nothing 'gainst Time's scythe can make defence
Save breed, to brave him when he takes thee hence.*
En opeens is er helemaal niks meer mis met een familieblog getiteld Tussentijd.
Tijd. Kinderen. Shakespeare. Jan Wolkers.
Ach, waarom niet? Goeie onderwerpen. Goed gezelschap.
Ik zeg je. Ik ben een snob. Een echte.
* Niets is er dat de zeis des Tijds afweert
Dan 't kind dat hem, wanneer jij sterft, trotseert.
(vert. Peter Verstegen)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten