Koningskind

Ik wil het hebben over de superstorm
in de nacht van 8 op 9 november.
De regen klauwde smekend aan het raam.
De wind rukte en rammelde aan de deuren.
De superstorm wilde naar binnen.
Dat was duidelijk.
Ik deed de deur op slot en dat hielp.
Toen zag ik mijn dode vader buiten lopen,
zo springlevend als King Lear,
even naakt, gek, wanhopig, razend.
Daar liep hij en hij was de weg kwijt.
Nou, zeg, dat kun je wel zeggen.
Wat was mijn vader de weg kwijt.
Deze Cordelia zag hem strompelen in het donker.
Hij was de liefste koning van de hele wereld.
En zij geen koningskind, maar kind.
De nar wuifde en gebaarde
dat ze de deur op slot moest doen.
Extra in het nachtslot, bedoel je? Ja.
De nar trok een lange neus
en haalde huppelend zijn schouders op.