Wat ik in mijn leven niet allemaal heb moeten herzien.
Aan meningen. Aan voornemens. Aan smaak.
Ik trouw nooit. Ik hou niet van Amélie Poulain. Ik ga echt niet met vreemden dansen. Ik stop niet met werken als ik kinderen krijg. Ik koop never een caravan. Ik hou niet van Mathijs van Nieuwkerk. Ik wil niet zo'n echtpaar zijn dat zwijgend tegenover elkaar zit. Mijn vrienden zijn mijn familie. Nooit slaap ik voor 24 uur. Dik zijn is voor slappelingen. Ik zal nooit tegen mijn kinderen zeggen dat ik ze niet 'gezellig' vind. Ik haat natuurfotografie. Familie interesseert me niet. De kleur van tuinkussens is onbelangrijk.
Wat was ik bang om een ingekakte tut te zijn, zo bang dat ik allemaal straffe dingen over mezelf afriep, die ik dan weer tandenknarsend moest hernemen. (Ik keek vanochtend Amélie Poulain - en vond het een heerlijke film. Terwijl ik er eerder bij in slaap was gevallen en dacht dat dat aan de film lag. Vandaar.)
Het lijstje is bij lange na niet volledig, maar dat doet er ook niet toe. Het gaat om het schoonmaakgebaar. Pffff. De bezem erdoor. Weg met die rommel. Weg met die ruis. Weg met die kwetterende stemmetjes die van alles van me moeten.
"Meningen hebben is verraad plegen aan jezelf.
Geen meningen hebben is bestaan.
Alle meningen hebben is dichter-zijn." (212)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten