Nepklussen

Ikea. De afgelopen week ben ik er drie keer geweest. Ik hou van die winkel. Dat is niet bon ton. Het is bon ton om op Ikea te mopperen.

Altijd een schroefje te weinig - zeur, zucht - is zo'n veelgehoorde klacht.

Helemaal niet waar! Ik heb onlangs vijf bureaus en een boekenkast in elkaar gezet. En in ieder pakket zaten precies, maar dan ook precies, genoeg schroefjes. En o ja, het pakket voor de tafel, die nu in mijn keuken staat te glimmen, bevatte ook exact het juiste aantal bouten en moeren om hem binnen een half uur om te toveren tot een gladde, witte, ovalen eettafel.

Eigenlijk levert Ikea een soort Sinterklaas-surprises. Het ladenkastje uit de winkel komt als een plat pakketje uit het magazijn. Thuis mag je je cadeautje uitpakken. Om te voorkomen dat je voor straf mee naar Zweden moet, is het advies om precies te doen wat het begeleidende gedicht voorschrijft. Dat is de handleiding, die met heldere plaatjes is geïllustreerd. Gegarandeerd heb je na een kwartier je eigen kantoor-ladenkastje.

Je krijgt het cadeau, maar je moet er nog wel wat voor doen. Een soort calvinistisch nepklussen. Met schone handen. Zonder gezoek naar de schroevendraaier. Heerlijk.