Vervolg
'Waar kan je jouw 'onderwerp' mee vergelijken? Wat voor keukengereedschap is het? Wat voor type weer? Wat voor huis? Landschap?' Tanny opende dag twee van de workshop met een korte schrijfoefening. Het is een bekende oefening voor schrijfdocenten. Beeldend schrijven.
Wat onthullend om 'm nu eens als cursist te doen! Ik had de slaap nog in de ogen en ontzettende zin in een kop koffie met daarbij een goed gesprek met één van mijn mede-cursisten, maar nee, ik moest mij concentreren op zowel mijn onderwerp (waar wilde ik het ook alweer over hebben?) als op de verbeelding ervan. Er huisde beslist een opstandige cursist in mij.
Maar ik deed mee. En waarempel, de schrijfstijl van mijn weblog begon grappig genoeg op een zakmes te lijken. Verschillende soorten gereedschap, maar onderdelen van hetzelfde apparaat. En het weertype was het platgetreden cliché van de regenboog. Mooi en veelkleurig, maar reuze onbruikbaar.
Deze oefening was het startschot van een zeer geïnspireerde tweede dag. We schreven als gekken. Doordat we die eerste dag aan banden waren gelegd, niet meteen mochten wegsprinten in ons verhaal, maar eerst moesten stilstaan bij onze centrale vraag, nadenken, formuleren, vragen beantwoorden.... waren we nu zo goed voorbereid, dat we niet meer waren te stuiten. Als je de inspiratiestroom tegenhoudt, maar intussen wel voedt en stimuleert, wordt die kennelijk alleen maar voller.
Nog voor het einde van de workshop, had ik alweer twee lessen geleerd. 1) Een cursist kan lastig zijn om vele redenen, als docent hoef je daar niet zoveel mee, tenzij de cursist jou persoonlijk aanvalt of zo. 2) Net zoals de geur van vers brood de honger versterkt, maar niet oplost, heeft het zin om de creativiteit in te tomen voor je hem vrijlaat. Zo krijgt creativiteit richting, diepte en een zekere tomeloosheid.
Wijze lessen. Voor mij als schrijfdocent. Maar voor de schrijver?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten