Vervolg.
Aan het eind van de tweede workshopdag had ik drie versies van hetzelfde verhaal.
Versie 1 Kerstverhaal in Mei.
Als eerste schreef ik een verhaal in een verhaal. Ik beschreef het verhaal over de geboorte van M., zonder een druppeltje bloed, een spatje zweet. Geen traan geplengd. Een kind geboren zonder een puffende moeder met weeën.
Een kerstverhaal. Een anecdote. Een herinnering. Leuk om op te schrijven. Gezellig om te lezen. Maar onschuldig.
Ik kan er een blog mee volbabbelen, maar het is de vraag of het mij, of de lezer of wie dan ook, wezenlijk raakt. Weer een stukje geschreven. Hopla. En, als ik streng ben, moet ik dit weblog eigenlijk eens overlezen op alle lichtverteerbare babbeldebabbel. En als het TE wordt, dan weg ermee. Schrappen. Herschrijven. Want gezellig en vrijblijvend schrijven: is dat mijn ambitie? Is dat wat ik met dit weblog wil? Mwah. Ik geloof het niet.
Een belangrijk schrijfles. Kijk uit voor vrijblijvend geklets. Het is de gemakkelijke babbeldebabbel-stijl, die ik het meeste moet vrezen.
Morgen meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten