Ik heb mezelf toestemming gegeven om het nog steeds over de pols te mogen hebben. Terwijl de meeste mensen allang zijn vergeten dat het begin januari stevig vroor, mag ik nog van 'IJspret' genieten. Tot 1 maart.
Dat helpt.
Het stopt de innerlijke discussie of het wel gepast is om er maar over door te emmeren en dat er heus wel iets belangrijkers aan de hand is op de wereld dan mijn pols en dat niemand zit te wachten op, bla, bla.
Iemand zei: "Je linkerpols wordt straks het sterkste deel van je lichaam."
Dat helpt.
Iemand schreef: "Je stukjes zijn nog helderder dan daarvoor. Geen woord teveel."
Dat helpt.
Mijn pols geneest niet van eindeloze innerlijke, negatief gestemde, discussies. Mijn bot wordt uiteindelijk wel langzaam sterker van dingen die steunen.
Mensen. Mailtjes. Medeleven. Gips. Gedachtes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten