Deze foto met bijbehorend bericht ontroerde mij. Stel je voor dat je al 60 jaar weinig ziet en dan opeens zo'n bril op je neus zet...
In de tweede klas van de lagere school, kreeg ik een bril. Ik kon kiezen uit een montuur met een blauw of met een rood randje. Het werd blauw. Ik was de eerste in de klas. Ik begon met -2. Binnen een paar jaar had ik -9.
Anderen hebben een slecht gebit, een zwakke rug of altijd hoofdpijn. En ik heb slechte ogen. De zee, het zwembad en de douche hebben voor mij vage contouren.
Vorig jaar heb ik onderzocht of ik in aanmerking kwam voor een oogoperatie. Ik zou dan definitief goede ogen hebben. Op het laatste moment heb ik de afspraak met de oogchirurg afgeblazen. Stel je voor dat je 's ochtends op staat en de wereld al meteen helder ziet? Gruwelijke gedachte!
Slechte ogen passen bij mij. Ik ben gehecht aan dat vage schemergebied. Een soort gratis tussentijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten