Vervolg.
Versie 2 Het Echte Werk.
Toen schreef ik het verhaal van vlees en bloed. (En gezien het onderwerp moest ik dat in dit geval erg letterlijk nemen.) Het verhaal zoals het echt was.
Ik ondervond aan den lijve dat schrijven veel met acteren te maken heeft. Om het goed op te schrijven moest ik met huid en haar terug in de ervaring van destijds. Gevolg was dat tijdens het schrijven op een gegeven moment de tranen langs mijn wangen biggelden. En dit had niets met goedkoop effectbejag te maken. Maar alles met inleving. Leuk om te doen, maar tamelijk uitputtend.
En was het verhaal uiteindelijk zonder effectbejag? Was het de echte versie? Dat valt nog te bezien. Of de verpleegster inderdaad dik was en groene bolle ogen had, weet ik niet meer. Ik maakte haar zo, omdat ze dan leuk contrasteerde met de knappe gynaecoloog (wiens gezicht ik trouwens me ook totaal niet meer voor de geest haal). Ik maakte hem alleen maar tot een schreeuwerige corpsbal, omdat dat me goed uitkwam voor het verhaal.
Allemaal verzonnen, dus. En toch echt gebeurd.
Lessen tot nu toe.
1) Kijk uit voor vrijblijvend geklets. Daarin schuilt het grootste gevaar.
2) Er is niets mis met effectbejag als dat het verhaal geloofwaardig maakt.
Maar versie 3 verraste me het meest. De kitsch-versie bleek heel anders uit te pakken dan ik verwachtte...
Morgen meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten